Subjektif Yanılsama & Uyanış

Subjektif dünya deneyimimizin bizi hipnotize eden etkisi altında, yaşamı belirli bir biçimde algılamaya, tanımlamaya ve deneyimlemeye şartlanmış durumdayız. Halbuki gerek belleğimiz, gerekse de farklı yaşam biçimlerinin gözlemi, bizlere bu realite algısının oldukça subjektif ve değişkenlik gösteren bir olgu olduğunu gösterir. Fakat bizler, inançlarımız ve geliştirdiğimiz düşünce sistemleri sebebiyle, sahip olduğumuz bireysel görünün ‘aslolan’ olduğu yanılsamasına düşer ve yaşam deneyimimizi koşullanmış bir zihne tabi kılarız. Bu sebepten subjektif görme şekillerimizi, doğrunun ve gerçeğin bir sonucu olarak görmek yerine, göreceli olan gerçeğimizi, kendi subjektif görme şekillerimizin bir sonucu olduğunu farketmek, kısa vade mutluluklarda sarhoş olan, fakat aslen içsel sıkıntı ve kaygıdan kurtulamayan varlıklarımıza bir umut ışığı verebilmek adına atabileceğimiz en önemli adımlardan biri olacaktır. Biz her ne kadar bazı gerçekleri yok saymaya devam etsek de, gerçekleşmekte olan kimi olguları inkar yolunu seçsek de, içinde bulunduğumuz dünya dönemi, bu tip yaklaşımlara yüksek tolerans gösteren bir dünya dönemi olmadığını bizlere göstermektedir. Zaman, kendisine tanımlanmış rolünün gereği olarak, daha insaflı olduğu günleri geride bırakarak, bizleri içsel realitelerimizin sorumluluğunu almaya çağırmaktadır. Bu sorumluluk çağrısı, bizleri kendimizi mutlu sandığımız, fakat işlevselliği ancak acı dolu bir yaşam deneyiminde sonuç verebilecek olan inanç ve düşünce sistemlerinden çıkartarak, asıl amacımızı, ve esas varlığımızı bulabileceğimiz bir sahaya, bir deneyim sürecine yönlendirmektedir. Fakat bunu gerçekleştirebilmek için, öncelikle dünya dramasına emilmiş olan zihinlerimizi bu yanılsama perdesinden kurtarmak durumundayız. Ancak o zaman olayları doğru sebeplere bağlayarak sürecin hakiki görüsünü elde edebilir, onları doğru sonuçlara bağlayarak da yüksek bir amaca hizmet edecek şekilde kullanabiliriz.

---