Türkiye Son Perde -2 / Olay Ufku

Bireyi kolektiften, kolektifi ise bireyden ayıran bir bilinç yapısı, ne dünyada doğruluğun ve mutluluğun sebebi olmak için bir iş ortaya koyabilir, ne de adaletsizliğin ve mutsuzluğun sebebi olmuş olma hususunda bir sorumluluk üstlenebilir. Bu sebepten fayda getirecek sahalarda bakışımız ve odağımız kendi yolumuzda, zarar görmüş sahalarda ise parmağımız başkalarına yöneliktir. Suçlunun bu kadar kolay tayin edildiği, sorumluluğun ise bu kadar kolay terk edildiği bir yerde, öz-analiz ve öz-eleştiri faziletinin kaybolmasına, acının dinmeyip döngüsel bir yapıya bürünmesine, mutluluğun ise sadece duyusal ve 'ben' merkezli bir niteliğe sahip olmasına şaşırmamak gerekir. Günübirlik zevkler ve kısa-vade haz arayışımız, dünyevi benliğimizi doyurma amacı güderek, bizi hem kendi gerçeğimizden, hem de evrensel doğrulardan uzaklaştırmış ve şuursuz bir dünya deneyiminden geçmemize neden olmuştur. Şuursuzluğun ise, onun derecesine bağlı olarak, beraberinde getirdiği çeşitli sonuçlar vardır. Ne bireyler, ne de kolektif gruplar, yapmış oldukları tercihlerin sonuçlarından muaftırlar. Bu sebepten tercihlerinin sonuçlarını tartmadan hareket edenler, tepki doğasında gelen sonucun yarattığı, niteliği acı ile tanımlanmış bir realitenin parçası olurlar. Türkiye'nin şu an yapacağı seçim, olay ufkunu geçmiş olması sebebiyle, çoktan tayin olmuş geleceğini değiştirebilecek bir niteliğe sahip değildir. Dolayısıyla arzu ve beklenti içerisinde olmak, yalnızca yaşanacak acının seviyesini, ve peşi sıra gelecek türlü kimlikleşmeler de körlüğün derecesini yükseltecektir. Şu an yapılması gereken; hazırlanmak, hizalanmak, bilgiye yerleşmek, ve içine gireceğimiz karanlık tünelden, gerek bireyler, gerek kolektif olarak, sağlıklı bir şekilde çıkabilmek için nitelikli eylemler gerçekleştirmektir. Bu eylem tiplerinin neler olduğu, kişiye, ve onun görev sahasına bağlı olarak değişkenlik gösterir. Aynılık içinde olması gereken ise, doğrulukta temel bulmuş kolektif amaca bağlılık, ve bireysel gelişimdir. Bize hem kolektif, hem de bireyler olarak; kim olduğumuzu, ve kim olmak istediğimizi, ne yaptığımızı ve ne yapmamız gerektiğini hatırlatma potansiyeline sahip olan, ülke olarak içinden geçilecek olan bu realite tünelinde temennim, herkesin cesaretle, korkuya ve endişeye kapılmadan, kin ve öfke döngüsüne girmeden, görünürde lokalize olmuş karanlık bir dünya draması gibi gözükecek olan, fakat kozmik bir sıçrama tahtası olma potansiyeli taşıyan, süresi senelere yayılacak olan bu yüzleşme sürecinden başarıyla geçebilmesidir. Unutmayalım ki, bu sayfalar değişken olgulara değil, değişmez gerçeğe ve onu arayanlara adanmış sayfalardır. Ve eğer kimliğin ötesi diyorsak, bu bir başlangıcı ve bir sonu olan her şeyi kapsar.